.




 

KÖYÜMÜZ  HAKKINDA Dünden Bugüne Tarihimiz inanc ve Kültürümüz Köyümüzün yazılı bir tarihi olmadıgından, dilden dile aktarılarak günümüze kadar gelen tarihimize göre; Adana ve çevresinde yerleştikleri söylenir. Bazı kabileler Durhasan Köyü - Ceyhan bazıları Adana-Seyhan Baraj suları altında kalan Gübeli-Göbe Köyünün olduğu yere bazı kabileler Torosların iç taraflarına, o zamanki adıyla Sis (30 Aralik 1923 yılından sonra Kozan olarak değiştirilir) e bağlı Tortu Kıraç Belen köye yerleşiyorlar. Bazı kabileler Torosların yayla olan Tahtalı dağları içlerine göç ederek Bozkoyun Çıkak mevkiine yerleşiyorlar.Birkaç kabile de şimdiki Tufanbeyli`nin Orta köyünde, Çatalçam ve Evci Köyü uzun zaman beraber oturmuşlar.Kozanoğlu döneminde üç köyün ayrılmasına karar verilmiş. Şanşa ( Çatalçam köyü )ve Doğanlı Köyü arasında bulunan vadi ve dağ etği yöresine yerleşmişlerdir. Ayrılmalarının sebebi,Orta köydeki suyun çıkak ismi olduğu için bazı senelerde çıkmadığından köylerin müsait yerlere ayrılması uygun görülmüştür.Evci Köyünün şu andaki yeri zamanın Kozanoğulları Dere beyi tarafından verildiği bilinir.Evci Türkmenleri zamanın Kozanoğlu Dere beyi ile Evcilerin ileri gelenleri yurt edinmeleri için yer isterler. O zamanki Evci’nin İleri gelenleri sakin ve ormanlık olan o zamanki adıyla sarınç’ın pınarı dedikleri Şimdiki köyün çeşmesinin bulunduğu yeri isterler. Doğal olarak Osmanlılar zamanında Alevilere büyük katliamlar yapıldıgından  Alevilik korkusu var ve sarınçın Pınarı da kendinilerini saklamak için ideal bir yer olarak burayı isterler.  Kabilelerle sarınçın pınarına gelirler ve Köy tamamlanmış olur.Sarınçın pınarına Sarı Çaylı isminde bir Kadı çeşme yaptırır. Araştrımalara göre tahminen 1865 ylınıda köy kurulmuş oluyor. Tahtalı Dağının eteklerine kurulmuş olan köyümüz Karsavuran, Doğanlı, Demiroluk ve Çatalçam köyleriyle komşudur. Köye  2km yakin Kara Fadima tepesindeki bölgede bazı antik eserler çıkmakta ise de ilmi bir araştırma yapılmadığı için eski yerleşim yerlerinden olup olmadığı kesinlik kazanmamıştır.         Denizden yüksekligi 1603 rakım olup, Tufanbeyli`ye 18km,    Adana'ya 185 km uzakliktadir      Ilçe Hüketçe adiyla Saimbeyli ilçesine bagli bir bucak merkezi iken 28.04.1958'de Saimbeyli'den ayrilarak Magra adiyla ilçe olmustur. Daha sonra ismi Kurtulus savasinda büyük kahramanliklar gösteren Osman Tufanbey'in adindan dolayi Tufanbeyli olmustur. Geçim kaynağı tarım ve hayvancılık ağırlıklıdır. Erkekler genellikle mevsimlik işçi olarak başka illere gitmekte, kadınlar ise kilim ve tarım işlerini yürütmektedirler. 80 li yılların ortasında yapılan barajla başlanılan sulu tarım sayesinde pancar, fasulye , patetes, yonca gibi diger tarim ürünleri ekilmektedir.                 Köyümüz 70 li yılların başından beri büyük şehirlere hızlı göç veren bir köy oldu. Nüfusu  600 civarındayken son sayımda nüfus 355 e kadar geriledi.           Köyümüz Türkmen Alevi bir Köydür, Köyümüzde Yaşayan İnsanların tamamı Alevi İnancına mensupturlar. Bağlı bulundukları ocak(Tarikat ) Yanyatır ocağıdır.Yanyatır ocağının Piri Dur Hasan Dede Adana`nın Ceyhan ilçesine bağlı Durhasandede Köyü (eski adıyla Evci köyünde) ve bu Köyde türbesi bulunmaktadır. Yanyatır oğulları,Çobanlı aşireti olarak Horasan’dan gelmişler.Bilinen ilk isim, Şeyh Ekber.İki oğlu olmuş. Buruk Çavuş’un ne olduğu belli değil,İkinci oğlu ise Dur Hasan Dede,onun yerine ğeçmiş ve yukarda adı geçen yere aşireti ile yerleşmiş.Köye kendi adı verilmiş (bu konuda değişik efsaneler mevcuttur). Dur Hasan Dede’nin ölüm tarihi kesin olarak bilinmiyorsa da.Adana müzesindeki kayıtlardan R.1122-1132 (1696-1706) yıllarından sonra öldüğü anlaşılıyor. Dur Hasan Dede’nin tek oğlu ilk mürşit Hızır Dede iz bırakmadan bu dünyadan ayrılıyor.Onun oğlu Kürklü Hasan Dede. İki oğlu ile Ege’ye yürüyor.Birinci oğlu Ali Efendi Bergama’ya ,ikinci oğlu Hızır Dede ise,İzmir Narlıdere ‘ye yerleşiyor.Ali efendiden üreyen dedelerin bir kısmı,sonradan İzmir’in Bornova ilçesine bağlı Naldöken Köyü’ne yerleşiyorlar.Buraya yerleşen Hızır Dede’nin 4 oğlu oluyor.Bunlardan Abidin Mürşit,diğerleri Halil İbrahim,Sadık ve Hüseyin Dede’dirler.Abidin’in Şahingöz,Hasan ve Feyzi adlarında üç oğlu olur.Bunlardan’da Feyzi mürşittir.Ancak bir müddet sonra Narlıdere talipleri ikiye ayrılır.Bir kısmı yeni mürşit arayışına girişir.Abidin’in oğlu Hasan’ın 4 oğlunun en büyüğü Haydar Coşkun’u ikinci mürşit olarak dikerler.Bu olay Yanyatır Dedeliğinde ilk kez olmaktadır.Uzun tartışmalar yapılırsa da Anadolu’daki Talipler’de Haydar Coşkun’un mürşitliğini beninseyince münakaşa kapanır.Taliplerde bölünme olmaz.Feyzi’yi de Haydar’ı da aynı derecede sevip sayarlar.Bunlardan Feyzi daha önce ölür.Yerine kimse ğeçmez.Bir müddet Haydar Coşkun Tek olarak mürşitlik müessesini yürütür.O da Hakk’a yürüyünce(vefat edince) yerine geçecek kimse olmedığı için böylece Yanyatır ocağının Dedelik ve mürşitliği sona erer.Bunların da çocukları vardı hem de ikişer üçer tane.1980 veya 1990 Yıllarına kadar Dedeliklerini sürdüren Hızır Necati,Çaylak Hasan,Ali Ekber,Ali Baba ve Uzun Hızır gibi Dedeler ara vermeksizin Anadoluya giderler rehberlik görevlerini yaparlardı.Ancak bunlar daha hayattayken onların oğulları değişik yerlerde hayata atıldılar.Zaten Babalarının bıraktığı kültür mirasından çoğunun haberi bile yoktu. Naldöken Dedelerinden olan Yanyatır ocağına bağlı Rıza Yetişen öğretmen’di emekli olunca Dedelik yapmak istedi fakat sağlığı elvermedi. -:-:-:-:-